Camp Laykay Nou, een daklozenkamp in Philadelphia. Hoge en toenemende ongelijkheid is een van de redenen waarom de VS slecht scoort op sommige internationale ontwikkelingsranglijsten. Cory Clark/NurPhoto via Getty Images

De Verenigde Staten kunnen zichzelf beschouwen als een “leider van de vrije wereld”, maar een ontwikkelingsindex die in juli 2022 werd vrijgegeven, plaatst het land veel verder op de lijst.

In zijn wereldwijde ranglijst liet het Office of Sustainable Development van de Verenigde Naties de VS vallen op: 41e wereldwijd, lager dan de vorige ranglijst van 32e. Volgens deze methodologie - een uitgebreid model van 17 categorieën of 'doelen', waarvan vele gericht zijn op het milieu en rechtvaardigheid - staat de VS tussen Cuba en Bulgarije. Beide worden algemeen beschouwd als ontwikkelingslanden.

De VS wordt nu ook beschouwd als een "gebrekkige democratie", volgens De democratie-index van The Economist.

Als politiek historicus die de VS bestudeert institutionele ontwikkeling, Ik erken deze sombere beoordelingen als het onvermijdelijke resultaat van twee problemen. Racisme heeft veel Amerikanen bedrogen uit de gezondheidszorg, het onderwijs, de economische veiligheid en het milieu dat ze verdienen. Tegelijkertijd, naarmate de bedreigingen voor de democratie ernstiger worden, weerhoudt een toewijding aan 'Amerikaans uitzonderlijkheid' het land van openhartige beoordelingen en koerscorrecties.

'Het andere Amerika'

De ranglijsten van het Bureau voor Duurzame Ontwikkeling verschillen van de meer traditionele ontwikkelingsmaatregelen doordat ze meer gericht zijn op de ervaringen van gewone mensen, inclusief hun vermogen om te genieten van schone lucht en water, dan op het scheppen van rijkdom.

Dus terwijl de gigantische omvang van de Amerikaanse economie meetelt, geldt dat ook voor ongelijke toegang tot de rijkdom die het produceert. Wanneer beoordeeld aan de hand van geaccepteerde maatregelen zoals de Gini-coëfficiënt, is de inkomensongelijkheid in de VS de afgelopen 30 jaar aanzienlijk toegenomen. Door de Meting van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, heeft de VS de grootste welvaartskloof tussen de G-7-landen.

Deze resultaten weerspiegelen structurele verschillen in de Verenigde Staten, die het meest uitgesproken zijn voor Afro-Amerikanen. Dergelijke verschillen zijn blijven bestaan ​​tot ver na de teloorgang van de slavernij en de intrekking van de Jim Crow-wetten.

Geleerde WEB Du Bois legde dit soort structurele ongelijkheid voor het eerst bloot in zijn analyse uit 1899 van het zwarte leven in het stedelijke noorden, "De Philadelphia neger.” Hoewel hij onderscheidingen in welvaart en status opmerkte binnen de zwarte samenleving, vond Du Bois het leven van Afro-Amerikanen een wereld apart van blanke inwoners: een 'stad in een stad'. Du Bois herleidde de hoge percentages armoede, misdaad en analfabetisme in de zwarte gemeenschap van Philadelphia tot discriminatie, desinvestering en segregatie van woningen - niet tot de mate van ambitie of talent van zwarte mensen.

Meer dan een halve eeuw later, met karakteristieke welsprekendheid, Martin Luther King Jr. op dezelfde manier bekritiseerd het voortbestaan ​​van het 'andere Amerika', een land waar 'de opgewektheid van hoop' werd getransformeerd in 'de vermoeidheid van wanhoop'.

Om zijn punt te illustreren, verwees King naar veel van dezelfde factoren die Du Bois bestudeerde: de toestand van huisvesting en gezinsvermogen, onderwijs, sociale mobiliteit en alfabetiseringsgraad, gezondheidsresultaten en werkgelegenheid. Op al deze maatstaven Zwarte Amerikanen deden het slechter dan blanken. Maar zoals King opmerkte: "Er wonen veel mensen met verschillende achtergronden in dit andere Amerika."

De maatstaven voor ontwikkeling die door deze mannen werden aangevoerd, kwamen ook prominent naar voren in het boek uit 1962 "Het andere Amerika”, door politicoloog Michael Harrington, oprichter van een groep die uiteindelijk de Democratische Socialisten van Amerika werd. Harringtons werk heeft president John F. Kennedy zo verontrust dat het naar verluidt... heeft hem gegalvaniseerd om een ​​‘oorlog tegen armoede’ te formuleren.

Kennedy's opvolger, Lyndon Johnson, voerde deze metaforische oorlog. Maar armoede gebonden aan discrete plaatsen. Plattelandsgebieden en gesegregeerde buurten bleven tot ver na de federale inspanningen van het midden van de 20e eeuw arm.

Voor een groot deel komt dat doordat de federale inspanningen in die kritieke tijd eerder tegemoetkwamen aan de krachten van racisme, volgens mijn onderzoek.

Op een aantal beleidsterreinen resulteerden de aanhoudende inspanningen van segregationistische democraten in het Congres in een onvolledig en lappendeken van sociaal beleid. Democraten uit het Zuiden werkten samen met Republikeinen om doom to failure-pogingen te doen universeel bereiken gezondheidszorg or vakbondswerknemers. Ze verwierpen voorstellen voor krachtig federaal ingrijpen en lieten een geruite erfenis na van lokale financiering voor onderwijs en volksgezondheid.

Nu, vele jaren later, zijn de effecten van een op racisme gerichte verzorgingsstaat duidelijk – hoewel misschien minder zichtbaar – in de ontoereikende gezondheidsbeleid autorijden schokkende daling in de gemiddelde Amerikaanse levensverwachting.

afnemende democratie

Er zijn andere manieren om het ontwikkelingsniveau van een land te meten, en op sommige daarvan doet de VS het beter.

De VS staat momenteel op de 21e plaats op de index van het ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties, die minder factoren meet dan de index voor duurzame ontwikkeling. Goede resultaten in gemiddeld inkomen per persoon - $ 64,765 - en gemiddeld 13.7 jaar scholing situeren de Verenigde Staten vierkant in de ontwikkelde wereld.

Zijn rangschikking lijdt echter onder beoordelingen die meer gewicht toekennen aan politieke systemen.

The Economist's democratie-index groepeert de VS nu onder 'gebrekkige democratieën', met een algemene score die tussen Estland en Chili ligt. Het schiet tekort om een ​​hooggewaardeerde "volledige democratie" te zijn, grotendeels vanwege een gebroken politieke cultuur. Deze groeiende kloof is het duidelijkst in de uiteenlopende paden tussen "rode" en "blauwe" staten.

Hoewel de analisten van The Economist de vreedzame machtsoverdracht toejuichen in het licht van een opstand bedoeld om te verstoren het, hun rapport klaagt dat, volgens een peiling van januari 2022, "slechts 55% van de Amerikanen gelooft dat de heer Biden de verkiezingen van 2020 legitiem heeft gewonnen, ondanks dat er geen bewijs is van wijdverbreide kiezersfraude."

Verkiezingsontkenning brengt de dreiging met zich mee dat verkiezingsfunctionarissen in door de Republikeinen gecontroleerde rechtsgebieden stemmen die de Republikeinse Partij niet begunstigen, zullen afwijzen of wijzigen bij komende verkiezingen, waardoor de score van de VS op de democratie-index verder in gevaar komt.

Rood en blauw Amerika verschillen ook van mening over de toegang tot moderne reproductieve zorg voor vrouwen. Dit schaadt de Amerikaanse gendergelijkheidsclassificatie, één aspect van de index voor duurzame ontwikkeling van de Verenigde Naties.

Aangezien de Hooggerechtshof vernietigd Roe v. Wade, door de Republikeinen gecontroleerde staten hebben op grove wijze aangenomen of voorgesteld beperkend abortus wetten, tot op het punt van de gezondheid van een vrouw in gevaar brengen.

Ik geloof dat, in combinatie met structurele ongelijkheden en een gebroken sociaal beleid, de afnemende Republikeinse inzet voor democratie gewicht geeft aan de classificatie van de VS als ontwikkelingsland.

Amerikaans exceptionaliteit

Om het slechte resultaat van de Verenigde Staten op verschillende wereldwijde onderzoeken aan te pakken, moet men ook worstelen met het idee van: Amerikaans exceptionaliteit, een geloof in de Amerikaanse superioriteit over de rest van de wereld.

Beide politieke partijen hebben dit geloof lang gepromoot, in binnen- en buitenland, maar 'uitzonderlijk' krijgt een meer formele behandeling van de Republikeinen. Het was de eerste regel van het nationale platform van de Republikeinse Partij 2016 en 2020 (“wij geloven in Amerikaans uitzonderlijkheid”). En het diende als het organiserende principe achter de gelofte van Donald Trump om te herstellen “patriottische opvoeding” naar Amerikaanse scholen.

In Florida, daarna lobbyen door de Republikeinse regering Ron DeSantis, keurde de staatsraad van onderwijs in juli 2022 normen goed die geworteld zijn in Amerikaans uitzonderlijkheid, terwijl instructie in kritische racetheorie, een academisch kader dat het soort structureel racisme leert dat Du Bois lang geleden aan de kaak stelde.

Met de neiging om excellentie te verkondigen in plaats van het na te streven, moedigt het leuren van Amerikaans uitzonderlijkheid Amerikanen aan om een ​​robuust gevoel van nationale prestatie te behouden - ondanks toenemend bewijs van het tegendeel.

Over de auteur

Kathleen Fridl, Sachs-docent, Johns Hopkins University

Dit artikel is opnieuw gepubliceerd vanaf The Conversation onder een Creative Commons-licentie. Lees de originele artikel.

Aanbevolen boeken:

Kapitaal in de eenentwintigste eeuw
door Thomas Piketty. (Vertaald door Arthur Goldhammer)

In Hoofdstad in de eenentwintigste eeuw, Thomas Piketty analyseert een unieke verzameling gegevens uit twintig landen, al in de achttiende eeuw, om belangrijke economische en sociale patronen bloot te leggen. Maar economische trends zijn geen daden van God. Politieke actie heeft in het verleden gevaarlijke ongelijkheden beteugeld, zegt Thomas Piketty, en kan dat opnieuw doen. Een werk van buitengewone ambitie, originaliteit en nauwgezetheid, Kapitaal in de eenentwintigste eeuw heroriënteert ons begrip van de economische geschiedenis en confronteert ons met nuchtere lessen voor vandaag. Zijn bevindingen zullen het debat transformeren en de agenda bepalen voor de volgende generatie gedachten over rijkdom en ongelijkheid.

Klik hier voor meer info en / of om dit boek op Amazon te bestellen.

Nature's Fortune: hoe het bedrijfsleven en de samenleving gedijen door te investeren in de natuur
door Mark R. Tercek en Jonathan S. Adams.

Wat is de natuur waard? Het antwoord op deze vraag, dat van oudsher is geformuleerd op milieugebied, is een revolutie in de manier waarop wij zaken doen. In Nature's Fortune, Mark Tercek, CEO van The Nature Conservancy en voormalig investeringsbankier, en wetenschapsjournalist Jonathan Adams beweren dat de natuur niet alleen de basis is van het menselijk welzijn, maar ook de slimste commerciële investering die bedrijven of overheden kunnen maken. De bossen, uiterwaarden en oesterriffen die vaak eenvoudig als grondstoffen worden gezien of als obstakels die moeten worden opgeruimd in naam van de vooruitgang, zijn in feite net zo belangrijk voor onze toekomstige welvaart als technologie of wetgeving of bedrijfsinnovatie. Nature's Fortune biedt een essentiële gids voor 's werelds economisch en ecologisch welzijn.

Klik hier voor meer info en / of om dit boek op Amazon te bestellen.

Beyond Outrage: wat is er misgegaan met onze economie en onze democratie en hoe we dit kunnen oplossen -- door Robert B. Reich

In dit tijdige boek betoogt Robert B. Reich dat er niets goeds gebeurt in Washington tenzij burgers worden gestimuleerd en georganiseerd om ervoor te zorgen dat Washington in het openbaar belang handelt. De eerste stap is om het grote plaatje te zien. Beyond Outrage verbindt de stippen, en laat zien waarom het toenemende aandeel van inkomen en rijkdom naar de top leidt tot banen en groei voor alle anderen, en onze democratie ondermijnt; veroorzaakte dat Amerikanen steeds cynischer werden over het openbare leven; en veranderde veel Amerikanen tegen elkaar. Hij legt ook uit waarom de voorstellen van het "regressieve recht" totaal verkeerd zijn en biedt een duidelijk stappenplan van wat er moet gebeuren. Hier is een actieplan voor iedereen die geeft om de toekomst van Amerika.

Klik hier voor meer info of om dit boek op Amazon te bestellen.

Dit verandert alles: bezet Wall Street en de 99% beweging
door Sarah van Gelder en medewerkers van YES! Tijdschrift.

Dit verandert alles laat zien hoe de Occupy-beweging de manier verandert waarop mensen zichzelf en de wereld zien, het soort samenleving waarvan zij geloven dat ze mogelijk is, en hun eigen betrokkenheid bij het creëren van een samenleving die werkt voor de 99% in plaats van alleen de 1%. Pogingen om deze gedecentraliseerde, snel evoluerende beweging in de lucht te houden, hebben geleid tot verwarring en misvatting. In dit deel zijn de editors van JA! Tijdschrift breng stemmen van binnen en buiten de protesten bij elkaar om de problemen, mogelijkheden en persoonlijkheden die horen bij de Occupy Wall Street-beweging over te brengen. Dit boek bevat bijdragen van Naomi Klein, David Korten, Rebecca Solnit, Ralph Nader en anderen, evenals Occupy-activisten die er vanaf het begin bij waren.

Klik hier voor meer info en / of om dit boek op Amazon te bestellen.