Vrachtcontainers worden gezien op het Maersk Stockholm-schip terwijl het in april 2023 in de haven van Vancouver ligt aangemeerd. DE CANADESE PERS / Darryl Dyck

Het streven naar grotere economische integratie door uitgebreide vrijhandel staat al lang centraal in het economisch beleid van de meeste westerse democratieën, waaronder Canada.

Sinds de invoering van de Vrijhandelsovereenkomst tussen Canada en de Verenigde Staten in 1988, hebben zowel liberale als conservatieve regeringen nagestreefd en blijven ze nastreven meer vrijhandelszones met aanvullende partners in Europa, Amerika en de Pacific Rim.

De laatste tijd lijkt deze algemene internationale consensus echter aan het ontrafelen te zijn. Handelsliberalisering wordt aangevallen inkomensongelijkheid bevorderen, het uithollen van de productiesector, voortdurende onderontwikkeling in het Globale Zuiden en het vergroten van de invloed van moreel dubieuze staten en internationale bedrijven.

Economische en sociale kritiek op vrijhandel, met name vanuit meer linkse posities, is goed ingeburgerd en bestaat al lang. Echter, meer recente en groeiende kritiek is nu komt van rechts in Europa en de Verenigde Staten.

Conservatieve verschuiving

Deze veroordelingen verstoren in feite de al lang bestaande ideologische orthodoxie die conservatieven hebben gehandhaafd als het gaat om vrijhandel.

Ze weerspiegelen ook niet zozeer een economische kritiek als wel een preoccupatie met sociaal en cultureel beleid. In feite houdt deze kritiek verband met veel van de bredere transformaties die de hedendaagse conservatieve politiek beginnen te kenmerken.

Het hedendaagse conservatieve enthousiasme voor vrijhandel consolideerde in de jaren tachtig als onderdeel van een bredere verschuiving naar het neoliberalisme dat, hoewel voelbaar in het hele politieke spectrum, vooral uitgesproken was voor rechts.

Het putte uit de invloed van Friedrich August von Hayek, een Oostenrijks-Britse econoom, en de "Oostenrijkse economische school" om te beweren dat de staat als een vrije markt moet werken en dat sociale en culturele kwesties een kwestie van individuele discretie moeten zijn.

Vrijhandel werd daarom bepleit als onderdeel van een groter project dat gericht was op meer economische deregulering en het terugdraaien van de staat, waarvan voorstanders beweerden dat het meer bevorderlijk zou zijn voor individuele vrijheden.

Deze consensus werd echter aangevochten door opstandige radicaal-rechtse partijen. Donald Trump werd in 2016 tot president van de Verenigde Staten gekozen, mede op basis van zijn aantijgingen dat Amerika vrijhandelsovereenkomsten werden "gemanipuleerd" door onbekwame binnenlandse onderhandelaars en kwaadwillende internationale entiteiten.

zijn administratie probeerde de status quo op te schudden, zich terugtrekken uit de onderhandelingen over het Trans-Pacific Partnership, protectionisme opleggen aan staal en aluminium, opnieuw onderhandelen over NAFTA en het starten van een handelsoorlog met China.

Klasse indelingen

Sindsdien hebben een aantal Amerikaanse conservatieven, zoals de Republikeinse senatoren JD Vance en Josh Hawley - hebben een meer omvattende vorm van oppositie ontwikkeld.

Vance heeft kritiek geuit op vrijhandel omdat het een kosmopolitische, sociaal progressieve stedelijke klasse sterker maakt ten koste van de gemiddelde Amerikaanse arbeider. Buitengesloten van loon- en arbeidsmobiliteit, zegt hij dat deze arbeidersklasse Amerikanen niet in staat zijn om een ​​basis van financiële onafhankelijkheid te creëren die nodig is voor bloeiende gemeenschappen.

Deze conservatieven pleiten voor protectionisme als onderdeel van een breder door de staat geleid industriebeleid om meer wenselijke sociale doelen na te streven; een verschuiving naar een meer robuuste en interventionistische staat.

Ze willen ook een regering die meer moreel partijdig is. Dit betekent dat ze, in tegenstelling tot de eerdere nadruk op individuele vrijheid of discretie, het idee aanvechten dat de staat neutraal kan zijn als het gaat om morele, culturele en spirituele waarden.

Hun doelen zijn onder meer de heropleving van de binnenlandse productiecapaciteit, individuele economische zelfbeschikking en sterke gezinnen, ook al zouden deze doelstellingen de prikkels van de vrije markt kunnen tegenwerken.

Veranderingen in conservatief denken over buitenlands beleid zijn ook relevant. Conservatieven verschuiven van de eerdere nadruk op internationale interventie en onderlinge afhankelijkheid naar meer een 'America First'-idee dat de VS prioriteit moeten geven aan de behoeften van hun eigen burgers dan die in het buitenland.

Vrijhandel wordt ook aangevallen omdat het mogelijkheden biedt voor potentieel kwaadwillende entiteiten – waaronder rivaliserende staten zoals China, internationale organisaties of machtige bedrijfsbelangen – om het nationale welzijn te ondermijnen.

De conservatieve geschiedenis van Canada

Tot nu toe heeft deze verschuiving slechts een minimale impact gehad op conservatieven in Canada. Maar recente federale conservatieve leiders, hoewel ze over het algemeen voorstander zijn van verdere handelsliberalisering, hebben gezinspeeld op het veranderen van hun denken over handel en buitenlands beleid.

Voormalig leider van de Conservatieve Partij van Canada, Erin O'Toole, verwees bijvoorbeeld in grote lijnen naar a "Canada First"-benadering dat benadrukte een grotere industriële zelfvoorziening samen met scepsis jegens China. Huidige leider Pierre Poilièvre heeft beloofde een verbod op alle overzeese olie-importen.

Canadese conservatieven waren ooit tegen vrijhandel. Vóór 1988 - toen de vrijhandelsovereenkomst tussen Canada en de VS werd ondertekend - hadden ze een heel andere benadering van het economisch beleid en velen waren van mening dat het aanmoedigen van continentale integratie de Canadese soevereiniteit en het nationale onderscheidend vermogen fundamenteel zou verzwakken.

Bij de verkiezingen van 1911 bijvoorbeeld de Conservatieven van Robert Borden voerde campagne tegen het vrijhandelsbeleid van de liberale Wilfrid Laurier-regering op de bewering dat het Canada zou "veramerikaniseren".

John A. Macdonald's nationale politiek, zoals nagestreefd door conservatieve regeringen gedurende het begin van de 20e eeuw, hief hoge tarieven op buitenlandse geïmporteerde goederen om de Canadese productie te helpen de Amerikaanse concurrentie het hoofd te bieden.

In tegenstelling tot het conservatisme van vandaag, toonden deze vroege Canadese conservatieven steun voor een grote, interventionistische staat - en niet voor de vrije markt - om de uitbreiding van het nationale bankwezen, transport en infrastructuur te ondersteunen.

Aangezien de vrijhandel nog steeds wordt aangevallen door hedendaagse conservatieven, kan deze geschiedenis wegwijzers zijn om internationale trends te volgen - wat belangrijke gevolgen zou kunnen hebben voor de Canadese partijdige politiek.

Over de auteur

Sam Rouley, PhD Student, Politicologie, Western University

Dit artikel is opnieuw gepubliceerd vanaf The Conversation onder een Creative Commons-licentie. Lees de originele artikel.

Aanbevolen boeken:

Kapitaal in de eenentwintigste eeuw
door Thomas Piketty. (Vertaald door Arthur Goldhammer)

In Hoofdstad in de eenentwintigste eeuw, Thomas Piketty analyseert een unieke verzameling gegevens uit twintig landen, al in de achttiende eeuw, om belangrijke economische en sociale patronen bloot te leggen. Maar economische trends zijn geen daden van God. Politieke actie heeft in het verleden gevaarlijke ongelijkheden beteugeld, zegt Thomas Piketty, en kan dat opnieuw doen. Een werk van buitengewone ambitie, originaliteit en nauwgezetheid, Kapitaal in de eenentwintigste eeuw heroriënteert ons begrip van de economische geschiedenis en confronteert ons met nuchtere lessen voor vandaag. Zijn bevindingen zullen het debat transformeren en de agenda bepalen voor de volgende generatie gedachten over rijkdom en ongelijkheid.

Klik hier voor meer info en / of om dit boek op Amazon te bestellen.

Nature's Fortune: hoe het bedrijfsleven en de samenleving gedijen door te investeren in de natuur
door Mark R. Tercek en Jonathan S. Adams.

Wat is de natuur waard? Het antwoord op deze vraag, dat van oudsher is geformuleerd op milieugebied, is een revolutie in de manier waarop wij zaken doen. In Nature's Fortune, Mark Tercek, CEO van The Nature Conservancy en voormalig investeringsbankier, en wetenschapsjournalist Jonathan Adams beweren dat de natuur niet alleen de basis is van het menselijk welzijn, maar ook de slimste commerciële investering die bedrijven of overheden kunnen maken. De bossen, uiterwaarden en oesterriffen die vaak eenvoudig als grondstoffen worden gezien of als obstakels die moeten worden opgeruimd in naam van de vooruitgang, zijn in feite net zo belangrijk voor onze toekomstige welvaart als technologie of wetgeving of bedrijfsinnovatie. Nature's Fortune biedt een essentiële gids voor 's werelds economisch en ecologisch welzijn.

Klik hier voor meer info en / of om dit boek op Amazon te bestellen.

Beyond Outrage: wat is er misgegaan met onze economie en onze democratie en hoe we dit kunnen oplossen -- door Robert B. Reich

In dit tijdige boek betoogt Robert B. Reich dat er niets goeds gebeurt in Washington tenzij burgers worden gestimuleerd en georganiseerd om ervoor te zorgen dat Washington in het openbaar belang handelt. De eerste stap is om het grote plaatje te zien. Beyond Outrage verbindt de stippen, en laat zien waarom het toenemende aandeel van inkomen en rijkdom naar de top leidt tot banen en groei voor alle anderen, en onze democratie ondermijnt; veroorzaakte dat Amerikanen steeds cynischer werden over het openbare leven; en veranderde veel Amerikanen tegen elkaar. Hij legt ook uit waarom de voorstellen van het "regressieve recht" totaal verkeerd zijn en biedt een duidelijk stappenplan van wat er moet gebeuren. Hier is een actieplan voor iedereen die geeft om de toekomst van Amerika.

Klik hier voor meer info of om dit boek op Amazon te bestellen.

Dit verandert alles: bezet Wall Street en de 99% beweging
door Sarah van Gelder en medewerkers van YES! Tijdschrift.

Dit verandert alles laat zien hoe de Occupy-beweging de manier verandert waarop mensen zichzelf en de wereld zien, het soort samenleving waarvan zij geloven dat ze mogelijk is, en hun eigen betrokkenheid bij het creëren van een samenleving die werkt voor de 99% in plaats van alleen de 1%. Pogingen om deze gedecentraliseerde, snel evoluerende beweging in de lucht te houden, hebben geleid tot verwarring en misvatting. In dit deel zijn de editors van JA! Tijdschrift breng stemmen van binnen en buiten de protesten bij elkaar om de problemen, mogelijkheden en persoonlijkheden die horen bij de Occupy Wall Street-beweging over te brengen. Dit boek bevat bijdragen van Naomi Klein, David Korten, Rebecca Solnit, Ralph Nader en anderen, evenals Occupy-activisten die er vanaf het begin bij waren.

Klik hier voor meer info en / of om dit boek op Amazon te bestellen.